حورا

بر اين اساس مي توان گفت كه ماه رمضان كه ماه روزه است شخص را مهيا مي كند كه در طول سال خود را در مسير تقوايي كه در اين ماه به دست آورده است نگه دارد.
كسي كه روزه مي گيرد از همان آغاز، امدادهاي غيبي خداوند را مي يابد. از اين رو امام صادق(ع) در توضيح و تفسير آيه 45 سوره بقره مي فرمايد: مراد از صبر در آيه، روزه است. هنگامي كه سختي يا گرفتاري شديد به شخص وارد شد، روزه بگيرد؛ زيرا خداوند عز و جل مي فرمايد: از صبر ياري بجوييد؛ يعني روزه بگيريد. (تفسير نور الثقلين ج1 ص76 حديث 182)
به سخن ديگر توصيه خداوند به گرفتن روزه و استعانت جستن از آن با تعبير صبر كه در آيه 153 سوره بقره نيز تكرار شده گواه اين مطلب است كه روزه مي تواند امدادهاي الهي را به سوي شخص جلب كند و حتي گرفتاري ها و شدايد دشوار را بر او آسان گرداند و يا رفع و دفع نمايد. براين اساس مي توان گفت كه هر كسي اگر گرفتار بلا و مصيبتي است مي تواند با گرفتن روزه خود را برخوردار از امدادهاي خاص الهي كند.
هم چنين از آيات 45 و 153 سوره بقره بر مي آيد كه استعانت از روزه (صبر) هنگام گرفتاري ها و شدايد موجب مي شود تا شخص پيروز و سربلند از آن بيرون آيد و موفقيت را در آغوش كشد.
شخص با روزه خويش مي تواند براساس آيه بيان شده، خود را در مقام صابران درآورده و از آثار آن برخوردار گردد.
خداوند در آيه 184 سوره بقره بر اين كاركرد روزه تاكيد دارد كه روزه از علل و عوامل اصلي جلب و جذب خير به سوي شخص مي باشد و هر كسي كه بخواهد از خيري بهره مند گردد از روزه به عنوان ابزار و دستاويز محكم و استوار سود جويد. به سخن ديگر اصولا روزه خير شمرده شده است و نه تنها خود خير است بلكه هر خيري را به سوي انسان جذب مي كند.
خداوند در آيه 112 سوره توبه به نقش ديگر روزه اشاره كرده و مي فرمايد كه انسان با روزه داري مي تواند در مقام اهل بشارت قرار گيرد. اهل بشارت بودن به اين معناست كه هم در دنيا از مشكلات، رهايي پيدا مي كند و اگر به سبب خطايي بلايي بر سر او مي بايست نازل شود از آن رها مي شود و در آخرت نيز از اهل بهشت خواهد بود و از دوزخ و آتش آن در امان خواهد ماند.
در حقيقت كاركرد تقوايي نسبت به دوزخ و آتش آن خواهد داشت و روزه، وي را از آن در وقايه و امنيت نگه مي دارد.
البته كاركرد تمرين روزه براي دست يابي به تقوا كه در آيه 183سوره بقره بيان شده را نمي بايست از ياد برد. با اين معنا كه شخص با روزه، تمرين دست يابي به تقوا مي كند تا او را در مقام حفظ از عذاب هاي دنيوي و اخروي قراردهد.
اگر كسي به سبب گناه و خطا و اشتباه در حق خود و يا ديگري، اين احتمال را مي دهد كه عذاب الهي و بلايي بر سر او فرود آيد، مي تواند با بهره گيري از روزه خود را از شر پيامدهاي گناه و خطا در امان نگه دارد. از اين رو خداوند روزه را عاملي براي رهايي از پيامدهاي برخي از گناهان و خطاها قرار داده است. در آيه92 سوره نساء از كساني كه قتل خطايي را مرتكب شده اند خواسته كه با گرفتن دو ماه روزه، خود را از آثار شر آن در امان نگه دارند.
البته قرآن كاركردهاي ديگري نيز براي روزه برشمرده است كه يكي از آن ها تعظيم خداوند و ستودن او به بزرگي از راه روزه گرفتن است كه در آيه185 سوره بقره به آن اشاره كرده است و ديگر آن كه شخص مي تواند از راه روزه گرفتن شكرگزار و سپاسگزار خداوند باشد كه نعمت وجود و يا نعمت هاي ديگر را به او بخشيده است. بر اين اساس خداوند در همين آيه يكي از راه هاي شكرگزاري را گرفتن روزه برشمرده است. بنابراين اگر كسي به نعمتي دست يافت و بخواهد شكر و سپاس خداوندي را به جا آورد مي تواند با گرفتن روزه به اين كار اقدام كند.

منبع:https://quran.isca.ac.ir/Article/Detail/